Czym objawia się depresja reaktywna?

Depresja reaktywna to poważna choroba, której nie powinno się lekceważyć, gdyż ma ogromny wpływ na życie pacjentów i ich działania. Towarzyszy jej nie tylko spadek nastroju czy chwilowej formy. Objawów przebiegu tej choroby może być znacznie więcej i mogą być bardzo uciążliwe. Z chorobą należy bezwzględnie walczyć, a najczęściej pomaga tu psychoterapia. Jeśli reakcja na wdrożone metody terapii będzie nieskuteczna, lekarz może zdecydować również o konieczności stosowania przez pacjenta leków. Podpowiadamy, co warto wiedzieć o depresji egzogennej, jej przyczynach i objawach. Wskazujemy również, jak można walczyć z depresją egzogenną i ile trwa leczenie.

Co to jest depresja egzogenna (reaktywna)?

Depresja reaktywna, czy też egzogenna, to odmiana depresji, która pojawia się u pacjenta w związku z oddziaływaniem czynników pochodzenia zewnętrznego. Może pojawiać się między innymi w związku z występowaniem problemów osobistych lub zawodowych, traumatycznych przeżyć, choroby, wypadku, śmierci itp. Mowa tu jednak nie o chwilowym pogorszeniu nastroju, w związku z codziennymi sytuacjami, ale o objawach, które utrzymują się ponad dwa tygodnie i w istotny sposób wpływają na codzienne funkcjonowanie chorego. Osoby cierpiące na depresję reaktywną mogą unikać ludzi, doświadczać zaburzeń snu i utraty zainteresowań, a nawet mieć zachowania autodestrukcyjne i myśli samobójcze.

• Czy leki na depresję bez recepty są bezpieczne i skuteczne?
• Przebieg choroby afektywnej jednobiegunowej.
• Stany lękowe – najczęstsze objawy i przyczyny. Do kogo zwrócić się o pomoc?

Podstawą walki z depresją egzogenną jest psychoterapia, aczkolwiek w niektórych przypadkach nie obędzie się również bez stosowania dobranych przez lekarza leków. Warto wiedzieć, że w tej sytuacji sprawdzi się również recepta przez internet. Pozwoli ona w szybkim czasie uzupełnić kończące się opakowanie leku, bez konieczności stawiania się każdorazowo na wizytę stacjonarną do lekarza. To dobra opcja, gdy pacjent pozostaje pod stałą opieką specjalisty, ale potrzebuje jedynie uzupełnić stosowane równolegle z psychoterapią leki.

Depresja endogenna i egzogenna – różnice

Zaburzenia depresyjne można podzielić na wiele typów. Najważniejszy jest jednak podział ze względu na czynniki wywołujące chorobę. W ten sposób wyróżniona może być depresja endogenna i egzogenna. Różnice między tymi postaciami choroby są bardzo istotne. Depresja reaktywna wywoływana jest przez czynniki zewnętrzne, czyli mogą przyczynić się do niej trudne przeżycia pacjenta. Depresja endogenna natomiast związana jest z zaburzeniami hormonalnymi lub nieprawidłowościami w funkcjonowaniu układu nerwowego pacjenta. Należy zdawać sobie sprawę, że granica między endogenną i egzogenną depresją nie jest w tym przypadku sztywna, ponadto obie formy choroby mogą być ze sobą powiązane. Oznacza to, że depresja egzogenna może częściej pojawiać się u osób z zaburzeniami poziomu neuroprzekaźników, ponadto depresja endogenna może być nasilana przez czynniki zewnętrzne. 

Depresja reaktywna – objawy

Egzogenna postać depresji zwykle daje objawy podobne do pozostałych jej form. Oznacza to, że chory może być w tym czasie przygnębiony lub rozdrażniony, towarzyszyć może mu apatia i bierność, ponadto może mieć problemy ze snem i zaburzenia apetytu. Gdy rozwija się depresja reaktywna, objawy to również brak umiejętności czerpania radości, brak zainteresowania codziennością, wycofywanie się z życia społecznego, zaniedbywanie swojej pracy oraz obowiązków rodzinnych. Depresja reaktywna może wiązać się również z zachowaniami autoagresywnymi, tendencją do odurzania się substancjami psychoaktywnymi, samookaleczaniem, a nawet myślami samobójczymi. 

Depresja reaktywna – przyczyny 

Jak wspomniano wcześniej, do depresji egzogennej przyczyniają się czynniki zewnętrzne. Depresja reaktywna może zatem rozwinąć się w związku z traumatycznymi przeżyciami pacjenta. W takich sytuacjach człowiek musi zmierzyć się z bardzo silnymi emocjami, które negatywnie wpływają na jego organizm. Wspomnieć można między innymi o poważnych przeżyciach, jak np. śmierć najbliższych, poronienie, prześladowanie, utrata pracy, problemy w związku lub problemy finansowe. Powodem depresji egzogennej może być także rozwód, problemy zdrowotne, wypadek własny lub najbliższych, udział w napadzie jako ofiara itp. Depresja reaktywna przyczyny może mieć również mniej oczywiste, gdyż każdy jest mniej lub bardziej odporny psychicznie, indywidualnie odczuwa pewne sytuacje i również w sposób indywidualny się z nimi zmierza. Do choroby przyczynić może się zatem również zmiana zamieszkania lub pracy, przejście na emeryturę itp. 

Depresja reaktywna leczenie

Choroba, jaką jest depresja reaktywna, wymaga od pacjenta przełamania wstydu i zgłoszenia się po pomoc lekarską. Owszem – zdarza się, że pacjent radzi sobie z zaburzeniami depresyjnymi na własną rękę, ale zazwyczaj konieczne jest wsparcie otoczenia, w tym lekarza i najbliższych. Gdy u pacjenta zdiagnozowana zostanie depresja reaktywna, leczenie obejmuje przede wszystkim psychoterapię, w tym zwłaszcza dobrze sprawdza się terapia poznawczo-behawioralna. Regularne spotkania ze specjalistą pozwalają pacjentowi zrozumieć swój problem i nauczyć się sobie z nim radzić. Czasem okazuje się to jednak niewystarczające i lekarz może zdecydować o konieczności wdrożenia farmakoterapii. Leki antydepresyjne podaje się zazwyczaj w niewielkich dawkach, dlatego nie powinno się obawiać ich stosowania. Należy wiedzieć, że nieleczona depresja może się nasilać, a nawet stanowić zagrożenie dla pacjenta czy jego otoczenia. 

Ile trwa depresja reaktywna?

Jeśli pacjenta dotknie depresja reaktywna, musi być on przygotowany na trudną walkę, w czasie której potrzebni będą mu sprzymierzeńcy. Z depresją nie walczy się jednak samodzielnie – potrzebne jest wsparcie lekarza i najbliższych, a także chęć poddania się leczeniu. Wiele zależy oczywiście od przyczyny, w związku z którą występuje depresja reaktywna. Ile trwa choroba? Zależne jest to przede wszystkim od odporności psychicznej pacjenta, jego umiejętności stawiania czoła problemom, indywidualnej reakcji na leczenie, a także wsparcia otoczenia. Zazwyczaj leczenie depresji reaktywnej trwa krócej od leczenia depresji endogennej, jednak ciężko podać tu konkretne ramy czasowe. Zdarza się, że objawy choroby mijają wraz ze zniknięciem czynnika, który je wywoływał. Może to wiązać się np. ze zmianą pracy na inną lub np. poprawą stanu zdrowia. W niektórych przypadkach leczenie depresji reaktywnej jest jednak dłuższe. Mowa np. o traumatycznych przeżyciach, które mocno odbiły się na psychice chorego.