Choroba Leśniowskiego-Crohna – długość życia

Choroba Leśniowskiego-Crohna powoduje obrzęk i podrażnienie przewodu pokarmowego. Mogą wówczas wystąpić objawy, takie jak ból brzucha, biegunka, utrata masy ciała czy krwawienie z odbytu. Jest to stan trwający całe życie, którego nie można wyleczyć. Jednak terapie zazwyczaj pomagają radzić sobie z symptomami i pozwalają prowadzić aktywne życie. Czy chorobą Leśniowskiego-Crohna można się zarazić?

Czym jest choroba Leśniowskiego-Crohna?

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest rodzajem nieswoistego zapalenia jelit (IBD). Powoduje obrzęk tkanek (stan zapalny) w przewodzie pokarmowym, co może prowadzić do bólu brzucha, ciężkiej biegunki, zmęczenia, utraty wagi i niedożywienia. Zapalenie spowodowane chorobą Leśniowskiego-Crohna może obejmować różne obszary przewodu pokarmowego, najczęściej jelito cienkie, jednak schorzenie często rozprzestrzenia się również do głębszych warstw jelita. Choć schorzenie może przebiegać bez większych problemów, dla wielu osób choroba jest bolesna, jak i wyniszczająca, a czasami może prowadzić do zagrażających życiu powikłań.

• Choroba Leśniowskiego-Crohna – przyczyny i objawy


Czy choroba Leśniowskiego-Crohna jest wyleczalna? — to pytanie zadaje sobie wielu pacjentów. Trzeba zaznaczyć, że nie ma znanego lekarstwa na schorzenie, ale terapie mogą znacznie zmniejszyć jego oznaki i objawy, a nawet doprowadzić do długoterminowej remisji i wyleczenia stanu zapalnego. Dzięki leczeniu wiele osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna może dobrze funkcjonować. Dlatego po zaobserwowaniu u siebie niepokojących objawów należy zgłosić się do specjalisty na wizytę. W leczeniu często stosuje się długotrwałą farmakoterapię, a e-recepta online to nowoczesne świadczenie medyczne, które można uzyskać bez wychodzenia z domu.

Choroba Leśniowskiego-Crohna — objawy

Schorzenie zajmuje dowolną część jelita cienkiego lub grubego. Może obejmować wiele segmentów lub jeden fragment. Z tego powodu chorobie Leśniowskiego-Crohna towarzyszy zespół oznak i objawów, które mogą wahać się od łagodnego do ciężkiego. Zwykle rozwijają się stopniowo, ale czasami pojawiają się nagle, bez ostrzeżenia. Można również mieć okresy, w których nie doświadcza żadnych objawów (remisja).

Jednak kiedy choroba jest aktywna, objawy zazwyczaj obejmują:


• biegunkę,
• gorączkę,
• nadmierne zmęczenie,
• ból i skurcze brzucha,
• krew w stolcu,
• owrzodzenia jamy ustnej,
• zmniejszony apetyt i utratę masy ciała,
• przetoki czy szczeliny odbytu.

Jednostki z ciężką formą choroby Leśniowskiego-Crohna mogą również odczuwać objawy poza przewodem pokarmowym, w tym:

• zapalenie skóry, oczu i stawów,
• zapalenie wątroby lub dróg żółciowych,
• kamienie nerkowe,
• niedobór żelaza (niedokrwistość).

U dzieci choroba Leśniowskiego-Crohna może powodować zaburzenia dojrzewania w tym opóźniony wzrost czy rozwój seksualny młodzieży.

Choroba Leśniowskiego-Crohna — rokowania

Wiele osób zastanawia się, czy na chorobę Leśniowskiego-Crohna można umrzeć. Samo schorzenie nie jest śmiertelne. Może jednak prowadzić do powikłań zagrażających życiu, w zależności od rozległości i umiejscowienia choroby. Te powikłania mogą potencjalnie prowadzić do śmierci, jeśli nie zostaną szybko rozwiązane lub leczone.

Oczekiwana długość życia osób żyjących z chorobą Leśniowskiego-Crohna zależy od wielu czynników, w tym ciężkości choroby, wieku w momencie rozpoznania i leczenia. Warto pamiętać, że wiele osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna prowadzi zdrowy tryb życia z dłuższymi okresami remisji. Co więcej, nadal pojawiają się nowe metody leczenia.

Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna różni się w zależności od przyczyny objawów i ich nasilenia. Celem leczenia jest wywołanie remisji (czas między nawrotami objawów), utrzymanie jej i opanowanie wszelkich powikłań choroby Leśniowskiego-Crohna w miarę upływu czasu.

Lekarz może zalecić farmakoterapię w tym antybiotyki, leki przeciwzapalne (glikokortykosteroidy), leki biologiczne, a także leki immunosupresyjne. W przypadku pojawienia się powikłań możliwe jest leczenie chirurgiczne. Operacja nie leczy choroby Leśniowskiego-Crohna. Podczas zabiegu chirurg usunie uszkodzoną część przewodu pokarmowego, a następnie złączy zdrowe odcinki. Takie zabieg może być również wykorzystany do zamykania przetok i drenażu ropni. Korzyści z operacji w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna są zwykle tymczasowe. Choroba zwykle nawraca, zwykle w pobliżu ponownie połączonej tkanki. Z tego powodu leczenie chirurgiczne jest często połączone z długotrwałą farmakoterapią. Istotne jest również wprowadzenie zmian w stylu życia.

Choroba Leśniowskiego-Crohna może prowadzić do następujących powikłań:

• Niedrożność jelit — schorzenie może dotyczyć całej grubości ściany jelita. Z biegiem czasu części jelita mogą zabliźniać się i zwężać, co powoduje wystąpienie blokady przepływu treści trawiennej. 
• Wrzody — przewlekły stan zapalny może prowadzić do powstania otwartych ran (wrzodów) w dowolnym miejscu przewodu pokarmowego, w tym w jamie ustnej i odbycie oraz w okolicy narządów płciowych.
• Przetoki — czasami owrzodzenia mogą rozciągać się całkowicie przez ścianę jelita, tworząc przetokę, czyli nieprawidłowe połączenie między różnymi częściami ciała. Przetoki mogą rozwinąć się między jelitem a skórą lub między jelitem a innym narządem, jednak najczęściej można je spotkać wokół odbytu. Kiedy przetoki rozwijają się w jamie brzusznej, może to prowadzić do infekcji i ropni. Taki stan jeśli nie jest leczony, to stanowi zagrożenie życia.
• Szczelina odbytu — jest to małe rozdarcie w tkance wyścielającej odbyt lub w skórze wokół odbytu, gdzie może wystąpić infekcja. Często wiąże się z bolesnymi wypróżnieniami i może prowadzić do przetoki okołoodbytniczej.
• Niedożywienie — biegunka, ból brzucha i skurcze mogą utrudniać jedzenie lub wchłanianie przez jelita wystarczającej ilości składników odżywczych. Często rozwija się również niedokrwistość z powodu niskiego poziomu żelaza lub witaminy B12 spowodowanej chorobą.
• Rak jelita grubego — to nowotwór, który występuje w obrębie okrężnicy, zgięcia esiczo-odbytniczego, odbytnicy i odbytu.
• Schorzenia skóry — u wielu osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna może również rozwinąć się trądzik odwrócony. Ta choroba skóry objawia się bolesnymi guzkami i ropniami pod pachami, w pachwinie, pod piersiami oraz w okolicy odbytu lub narządów płciowych. Zmiany skórne mogą z czasem mieć tendencję do wytwarzania przetok czy bliznowacenia.

Choroba Leśniowskiego-Crohna może również powodować problemy w innych częściach ciała. Wśród tych problemów wymienia się niski poziom żelaza (niedokrwistość), osteoporozę, zapalenie stawów, powstawanie zakrzepów oraz chorobę pęcherzyka żółciowego lub wątroby. Istnieje również ryzyko związane z lekami. Niektóre środki stosowane w chorobie Leśniowskiego-Crohna, które działają poprzez blokowanie funkcji układu odpornościowego, wiążą się z niewielkim ryzykiem rozwoju nowotworów, takich jak chłoniak czy rak skóry. Zwiększają też ryzyko infekcji.

Choroba Leśniowskiego-Crohna – prawidłowa dieta a długość życia

Większość osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna prowadzi zdrowe, aktywne życie. Chociaż nie ma lekarstwa na chorobę Leśniowskiego-Crohna, leczenie i zmiany stylu życia mogą utrzymać remisję choroby i zapobiec powikłaniom.

Zmiany w stylu życia mogą dotyczyć diety. Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna często muszą dostosować swoją dietę, aby codziennie dostarczać wystarczającą ilość kalorii.  Zmiany w diecie mogą również obejmować unikanie pokarmów bogatych w błonnik, ograniczenie tłuszczu i nabiału oraz spożywanie mniejszych posiłków. Trzeba też dbać o odpowiednie nawodnienie organizmu i ograniczyć używki (szczególnie palenie wyrobów tytoniowych). Lekarz może również zasugerować określone zmiany, takie jak zwiększenie spożycia kalorii i przyjmowanie witamin lub suplementów, jeśli organizm pacjenta nie wchłania wystarczającej ilości składników odżywczych.

Potrzebujesz e-Recepty lub L4 ?

Wypełnij formularz w 5 minut ➡️