Metformax 1000 mg – 30 tabletek powlekanych

Lek Metformax 1000 mg to preparat stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2, szczególnie w przypadku pacjentów z nadwagą, u których nie udało się ustabilizować poziomu glukozy we krwi poprzez przestrzeganie diety oraz aktywność fizyczną. Zawarta w preparacie metformina pozwala ustabilizować poziom glukozy we krwi, jednocześnie bez zwiększonego ryzyka hipoglikemii. 

Metformax 1000 mg 30 tabletek powlekanych.

Substancją czynną Metformax 1000 mg jest metformina – lek z grupy biguanidów, posiadający właściwości przeciwhiperglikemiczne. Metformina obniża stężenie glukozy we krwi zarówno na czczo, jak i w okresie poposiłkowym. Dzięki temu, że substancja ta nie pobudza uwalniania insuliny, stosowanie leku nie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem hipoglikemii. Niezależnie od wpływu na glikemię, metformina działa również korzystnie na metabolizm lipidów. Badania kliniczne wykazały, że stosowanie tego leku w dawkach terapeutycznych (zalecanych przy leczeniu cukrzycy) powoduje zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego, cholesterolu frakcji LDL i triglicerydów. Sugeruje to, że lek dodatkowo pomaga hamować rozwój chorób układu sercowo-naczyniowego, które dość często towarzyszą cukrzycy.

Dzięki swoim właściwościom lek Metformax 1000 mg polecany jest zwłaszcza pacjentom z nadwagą, u których wprowadzenie zmian w stylu życia (dietoterapia, regularna aktywność fizyczna) nie przyniosło oczekiwanych rezultatów – uzyskania prawidłowego stężenia glukozy we krwi.

Niezależnie od stosowania leku, pacjent powinien kontynuować stosowanie diety o regulowanej podaży węglowodanów. Jeśli pacjent ma nadwagę zalecane jest również ograniczenie podaży kalorii. Preparat Metformax 1000 mg stosuje się w monoterapii (jako jedyny lek), jak i w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi.

Skład i działanie leku Metformax 1000 mg.

Jedna tabletka zawiera 1000 mg metforminy chlorowodorku. Pozostałe składniki leku: powidon K30, powidon K90, bezwodna krzemionka koloidalna, stearynian  magnezu, opadry Y-1-7000-White, hypromeloza, dwutlenek tytanu (E171), makrogol 400. Metformina stanowiąca główny składnik leku Metformax 1000 mg, wykazuje następujące działanie: 

• zmniejsza wątrobową produkcję glukozy poprzez hamowanie glukoneogenezy i glikogenolizy,
• zwiększa wrażliwość receptorów mięśniowych na insulinę, poprawia pobór glukozy i jej zużycie,
• opóźnienie wchłaniania glukozy w jelitach.

Po zażyciu tabletki maksymalne stężenie leku w organizmie obserwuje się po 2,5 godzinach. Dostępność biologiczną metforminy szacuje się na 50-60%. Nie wchłonięta frakcja leku (do 30% dawki zawartej w tabletce) wydalana jest wraz z kałem.

E-recepta online na Metformax 1000 mg.

Preparat Metformax 1000 mg można nabyć w aptece po okazaniu farmaceucie ważnej recepty. Receptę na Metformax 1000 mg pacjent możno uzyskać podczas wizyty lekarskiej stacjonarnej lub konsultacji online. Recepta internetowa wydawana jest wyłącznie wtedy, jeśli lekarz specjalista stwierdzi zasadność zastosowania metforminy oraz brak przeciwwskazań wiążących się z działaniami niepożądanymi. W celu zrealizowania e-recepty wystarczy podać farmaceucie swój numer PESEL oraz specjalisty 4-cyfrowy kod, który wysyłany jest do pacjenta SMS-em po konsultacji lekarskiej. Receptę internetową można zrealizować również okazując farmaceucie kod kreskowy znajdujący się na wydruku e-recepty otrzymanym drogą elektroniczną w formie załącznika PDF.

Metformax 1000 mg – jak dawkować ten lek?

Lek Metformax 1000 mg należy przyjmować w trakcie lub po posiłkach, popijając wystarczającą ilością płynu. Tabletki należy stosować ściśle z zaleceniami lekarza. W zależności od reakcji pacjenta na metforminę oraz współistniejących problemów zdrowotnych i przyjmowanych farmaceutyków, lekarz może zmienić schemat leczenia.

W przypadku osób dorosłych leczenie zwykle zaczyna się od dawki 500 lub 850 mg przyjmowanej 2-3 razy na dobę. Po 10-15 dniach lekarz dostosowuje dawkę w zależności od reakcji pacjenta na lek określanej na podstawie wyników pomiaru stężenia glukozy we krwi. Maksymalna zalecana dawka metforminy wynosi 3000 mg na dobę. W sytuacji, gdy metformina jest stosowana łącznie z insuliną (takie połączenie leków pomaga na lepszą kontrolę glikemii), dawka insuliny dobierana jest na podstawie pomiarów stężenia glukozy we krwi.

U pacjentów z zaburzeniami pracy nerek, wielkość dawki ustala się uwzględniając wskaźnik GFR (szacowane przesączanie kłębuszkowe) służący do oceny funkcji nerek. Również w przypadku pacjentów w wieku podeszłym, dawkę leku ustala się na podstawie czynności nerek.

Metformina może być stosowana u dzieci powyżej 10 lat oraz młodzieży, z tym że stosuje się odpowiednio niższe dawki, a maksymalna zalecana dobowa dawka metforminy chlorowodorku wynosi 2000 mg (podzielona na 2-3 porcje).

W przypadku kobiet z cukrzycą planujących ciążę lub w ciąży, zaleca się aby zamiast metforminą pacjentka była leczona insuliną. Taki wybór leczenia ma ułatwić utrzymanie stężenie glukozy we krwi w zakresie możliwie najbliższym normom i obniżyć ryzyko wad rozwojowych płodu. Nie mniej nie ma danych, które potwierdzałyby, że stosowanie metforminy przez kobiety ciężarne może negatywnie wpływać na rozwój dziecka czy powodować jakiekolwiek komplikacje. 

Podobne zalecenia dotyczą kobiet karmiących piersią. Nie obserwuje się działań niepożądanych u noworodków karmionych piersią matek leczonych metforminą. Nie mniej substancja ta przenika do mleka matek karmiących, stąd w przypadku stosowania leku Metformax 1000 mg przez matkę, należy rozważyć ewentualne zaprzestanie karmienia piersią w celu całkowitego wyeliminowania ryzyka wystąpienia potencjalnych działań niepożądanych u dziecka.

Skutki uboczne działania leku Metformax 1000 mg.

W początkowym okresie leczenia metforminą, pacjent może doświadczać działań niepożądanych takich jak: nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha i brak apetytu.  Objawy te zwykle ustępują samoistnie. Aby im zapobiec, zaleca się stosowanie leku w 2 lub 3 dawkach dobowych oraz stopniowe zwiększanie dawki.

Wymienione zaburzenia żołądkowo-jelitowe mogą występować u niektórych pacjentów również na dalszym etapie leczenia. Dodatkowo dość często chorzy przyjmujący metforminą odczuwają zaburzenia smaku. Inne niepożądane działania (kwasica metaboliczna, nieprawidłowe wyniki czynności wątroby, reakcje skórne) występują sporadycznie, to jest nie częściej niż u jednego na 10 000 pacjentów.

Kwasica mleczanowa jest bardzo rzadko związana z zażywaniem metforminy, nie mniej jest to ciężkie powikłanie metaboliczne, na które osoby z cukrzycą i jednoczesną niewydolnością nerek, narażone są w sposób szczególny. Do kwasicy mleczanowej dochodzi najczęściej w przypadku nagłego pogorszenia funkcji nerek, chorobach układu krążenia, chorobach układu oddechowego oraz posocznicy. Jeśli dojdzie do nagłego pogorszenia czynności nerek, metformina zaczyna kumulować się w organizmie, co zwiększa ryzyko kwasicy mleczanowej.

Rozwojowi kwasicy sprzyja dodatkowo źle kontrolowana cukrzyca, ketoza, przedłużone głodzenie (również zbyt długie przerwy między posiłkami), nadmierne spożycie alkoholu, niewydolność wątroby oraz inne stany przebiegające z hipoksją.

Charakterystyczne objawy kwasicy mleczanowej to duszności, ból brzucha, skurcze mięśni, uczucie zmęczenia i hipotermia (obniżona temperatura ciała), po której następuje śpiączka. W razie wystąpienia niepokojących objawów należy odstawić metforminę i jak najszybciej zgłosić się po pomoc medyczną. Pacjentów i/ lub ich opiekunowie powinni być poinformowani o ryzyku wystąpienia kwasicy mleczanowej.

Przeciwwskazania do stosowania leku Metformax 1000 mg.

Stosowanie preparatu Metformax 1000 mg jest przeciwwskazane w przypadku:

• nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych leku;
• odwodnienie, ciężkie zakażenie, wstrząs i inne ostre stany z potencjalną możliwością zmiany czynności nerek;
• choroby, które mogą powodować niedotlenienie tkanek, takie jak niewydolność serca, niewydolność oddechowa, niedawno przebyty zawał serca, wstrząs;
• niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem, uzależnienie od alkoholu;
• kwasica metaboliczna (w tym kwasica mleczanowa, cukrzycowa kwasica ketonowa);
• ciężka niewydolność nerek (GFR < 30ml/min).

Dodatkowo podczas stosowania leku Metformax 1000 mg przeciwwskazane jest spożywanie alkoholu. Zatrucie alkoholem wiąże się ze zwiększonym ryzykiem kwasicy mleczanowej, szczególnie podczas głodówki, w przypadkach niedożywienia lub zaburzeń funkcji wątroby. Stosując Metformax 1000 mg pacjent powinien unikać spożywania alkoholu, jak i leków zawierających alkohol.

W przypadku odwodnienia związanego z biegunką, wymiotami, gorączką czy zmniejszoną podażą płynów, należy tymczasowo przerwać stosowanie metforminy oraz możliwie jak najszybszej skontaktowanie się z lekarzem.

Podawanie metforminy musi być przerwane również przed zabiegami chirurgicznymi przebiegającymi w znieczuleniu ogólnym, podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym. Stosowanie metforminy można wznowić dwa dni po zabiegu chirurgicznym oraz kontrolnej ocenie stanu nerek.

Czy można łączyć lek Metformax 1000 mg z innymi lekami?

Nie zaleca się łączenie Metformax 1000 mg z środkami kontrastującymi zawierające jod. Donaczyniowe podanie takich środków przy jednoczesnym stosowaniu metforminy może doprowadzić do niewydolności nerek, prowadzącą do kumulacji metforminy i zwiększenia ryzyka kwasicy mleczanowej. Jeśli konieczne jest zastosowanie u pacjenta środków kontrastujących zawierających jod, stosowanie metforminy musi być przerwane przed badaniem obrazowym. Leczenie metforminą można wznowić po co najmniej 48 godzinach od badania, pod warunkiem prawidłowej pracy nerek.

Podczas leczenia metforminą należy zachować szczególną ostrożność, jeśli pacjent przyjmuje produkty lecznicze mogące zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej, w tym niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II oraz leki moczopędne (zwłaszcza pętlowe). Jeśli pacjent stosuje któreś z wymienionych leków łącznie z metforminą, konieczne jest dokładne monitorowanie czynności nerek.

Jeśli pacjent zażywa jakiekolwiek produkty lecznicze mające wewnętrzną aktywność hiperglikemiczną, (np. glukokortykoidy czy leki sympatomimetyczne), konieczna jest częstsza kontrola stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, może być wskazane dostosowanie dawki metforminy do innych stosowanych produktów leczniczych.

Stosowanie metforminy w monoterapii nie powoduje hipoglikemii, stąd uważa się, że lek nie wpływa lub ma znikomy wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych. Nie mniej pacjent z cukrzycą powinien być świadomy ryzyka wystąpienia hipoglikemii w przypadku, gdy metformina jest stosowana łącznie z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, takimi jak np. insulina, pochodne sulfonylomocznika czy meglitynidów.