Liszaj rumieniowaty – charakterystyka schorzenia.

Liszaj rumieniowaty to choroba autoimmunologiczna o niejasnych przyczynach powstawania i trudnym leczeniu. Atakuje nie tylko skórę, ale również może mieć wpływ na narządy wewnętrzne i może przyczyniać się do ich uszkodzeń i zaburzeń działania. Diagnostyka schorzenia nie jest łatwa, jednak jest to niezbędne, by w porę wdrożyć odpowiednie leczenie, polepszyć jakość życia pacjenta i chronić jego narządy przed uszkodzeniami. Co trzeba wiedzieć o liszaju i jego rodzajach? Jak wygląda liszaj rumieniowaty i jak leczyć chorobę?

Co to jest liszaj i jakie są rodzaje liszaja?

Jednym ze schorzeń dermatologicznych jest liszaj, który przyczynia się do pojawiania się szeregu nieprzyjemnych objawów. W pierwszej kolejności należy wytłumaczyć, co to jest liszaj oraz skąd się bierze. Liszajem można nazwać grupę schorzeń skórnych, których przyczyny powstawania nie są do końca jasne. Nie jest to jednoznaczna choroba z liszajcem, który występuje głównie u dzieci. Liszajec jest chorobą zakaźną, która wiąże się z zakażeniem bakteryjnym naskórka – liszaj nie jest bakteryjny, więc nie powinno się stosować nazw liszaj/liszajec zamiennie. 

Schorzenie może pojawiać się między innymi u osób, które mają do niego predyspozycje genetyczne. Może wystąpić w przypadku obniżonej odporności, zmian hormonalnych, stresu, a także być powiązane z występującą u pacjenta chorobą autoimmunologiczną, ponadto przyczynić mogą się do niego również niektóre leki. Wyróżnić można różne rodzaje liszaja:

• Liszaj płaski – zapalna choroba skóry, błon śluzowych i paznokci. Pojawiają się tu grudkowe wykwity na skórze, często towarzyszy im świąd i ból. 
• Liszaj rumieniowaty, który często nazywany jest również toczniem rumieniowatym – zazwyczaj obejmuje okolice owłosionej części głowy, ale może również lokalizować się na twarzy oraz na dłoniach. Charakteryzuje się między innymi wysypką, ale może atakować także narządy wewnętrzne.
• Liszaj twardzinowy – pojawia się często w okolicach intymnych i okołoodbytowych, a także na piersiach. Ma postać białych plamek o gładkiej powierzchni, które z czasem się powiększają i robią się bardzo delikatne oraz podatne na uszkodzenia mechaniczne. 

Zmiany w postaci grudek lub plamek na skórze kobiet i mężczyzn wymagają poszerzonej diagnostyki. Jeśli badanie dermatologiczne i badania dodatkowe potwierdzą, że problemem jest liszaj rumieniowaty, konieczne będzie leczenie farmakologiczne. Stosuje się wówczas zarówno preparaty miejscowe, jak i ogólne, zależnie od postaci choroby. Pomocna w tym przypadku z pewnością będzie e-recepta online, którą pacjent szczególnie doceni, gdy kolejki do specjalistów będą długie, a choroba zacznie się nasilać. 

Jak wygląda liszaj rumieniowaty?

Liszaj rumieniowaty to trudna w leczeniu choroba o charakterze autoimmunologicznym, która może wystąpić u pacjenta w różnych formach, w tym między innymi w formie układowej i skórnej, a także obrzękowej i polekowej. Niestety nie zostały dotąd określone konkretne przyczyny tego, że u pacjentów pojawia się liszaj rumieniowaty. Jak wygląda schorzenie? Charakterystycznym symptomem tocznia jest plama w kształcie motyla obejmująca grzbiet nosa i policzki. Objawy obejmują między innymi wysypkę. Bardzo często pojawia się ona po dłuższej ekspozycji na światło słoneczne, w tym zwłaszcza na owłosionej skórze głowy, a także na twarzy, małżowinach usznych i dłoniach. U pacjentów występują również łuszczące się plamy na owłosionej skórze, ponadto możliwa jest także obecność owrzodzeń w jamie ustnej, które zazwyczaj nie są bolesne. Dojść może również do pojawienia się zmian na paznokciach, a także do wypadania włosów. 

Gdy toczeń rumieniowaty dotyka całego układu, zaczyna atakować i uszkadzać kolejne narządy. Pojawiają się wówczas bóle i zapalenia stawów oraz zaburzenia ich funkcji, dolegliwości bólowe głowy, zapalenie nerek, zapalenie błon sercowych i mięśnia sercowego, a także zaburzenia hematologiczne, immunologiczne i zaburzenia układu nerwowego. Dojść może do znacznego zmęczenia i osłabienia pacjenta, ponadto zaobserwować można spadek jego masy ciała. Nie jest wykluczona również gorączka septyczna, a także charakterystyczne zaczerwienienie i zasinienie skóry rąk, co znane jest jako objaw Raynauda. 

Liszaj rumieniowaty – jak leczyć domowymi sposobami?

Jeśli u pacjenta pojawił się liszaj rumieniowaty, leczenie domowymi sposobami nie powinno zastępować leczenia farmakologicznego, gdyż może dojść do groźnych powikłań i uszkodzenia narządów. Domowe sposoby leczenia można – po konsultacji z lekarzem – wprowadzić jako terapię uzupełniającą, która łagodzić będzie objawy choroby. Bardzo ważna jest w tym przypadku ochrona przed promieniowaniem słonecznym, w tym zakrywanie ciała odzieżą i stosowanie kremów z filtrem, a dodatkowo pomocne może być unikanie stresu. Jeśli chodzi o domowe sposoby na objawy związane z liszajem rumieniowatym, mowa również o osłaniających śluzówkę płukankach jamy ustnej – np. siemieniem lnianym. Gdy problemem jest liszaj rumieniowaty, dobrze również zwrócić uwagę na swój jadłospis i wyeliminować z niego ostre i słone przyprawy, cytrusy, pomidory i ich przetwory, a także kofeinę.

Liszaj rumieniowaty – leczenie.

Gdy u pacjenta zostanie zdiagnozowany liszaj rumieniowaty, lekarz ustala terapię stosownie do podtypu choroby, miejsca objętego chorobą, nasilenia jej symptomów i ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Głównym celem terapii jest polepszenie funkcjonowania chorego i zapobieganie niszczeniu narządów. 

Inaczej leczy się oczywiście skórny, a inaczej układowy liszaj rumieniowaty. Jak leczyć poszczególne typy tocznia? Gdy mowa o typie polekowym tocznia, pomocne może być już odstawienie leków, które go wywołały. W przypadku podtypu skórnego stawia się przede wszystkim na leki o działaniu miejscowym, które podaje się na skórę. Mogą to być między innymi maści i kremy na bazie glikokortykosteroidów lub inhibitorów kalcyneuryny. Kiedy mowa o liszaju uogólnionym, podaje się pacjentom leki przeciwmalaryczne, a także NLPZ i leki o działaniu przeciwbólowym. Stawia się między innymi na glikokortykosteroidy doustne oraz na leki o działaniu immunosupresyjnym, ponadto dostępna jest również terapia biologiczna. Jeśli dojdzie do uszkodzenia narządów, konieczne mogą być również działania dodatkowe, jak np. dializa lub nawet transplantacja nerek.