Jak pozbyć się wirusa HPV z organizmu?

HPV to nazwa nadana grupie ponad 100 pokrewnych wirusów, która jest jedną z najczęściej przenoszonych drogą płciową chorób na świecie. Należą do nich nieszkodliwe formy HPV, takie jak te, które powodują brodawki w okolicy narządów płciowych. Tylko niektóre typy HPV są uważane za „wysokie ryzyko”, ponieważ mogą prowadzić do rozwoju nowotworów układu rozrodczego. Zaszczepienie się przeciwko HPV i wykonywanie regularnych badań Pap może pomóc zapobiegać rakowi. Co zabija wirusa HPV? Jak długo można żyć z HPV?

Czym jest wirus HPV?

HPV jest powszechną infekcją przenoszoną drogą płciową, która zwykle nie daje żadnych objawów i ustępuje samoistnie, ale czasami może powodować poważną chorobę. Wirus rozprzestrzenia się poprzez intymny kontakt ze skórą narządów płciowych i może zarażać zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Prezerwatywy zapewniają pewną, ale nie całkowitą ochronę przed wirusem brodawczaka ludzkiego, ponieważ nie obejmują całej skóry narządów płciowych. Można być narażonym na HPV już przy pierwszej aktywności seksualnej lub tylko od jednego partnera seksualnego.

Szczepionki na HPV są dostępne na receptę. Pomocna również będzie e-recepta online, którą można zrealizować w każdej aptece na terenie kraju, jednak wskazana jest konsultacja ginekologiczna.

HPV — objawy

Brodawczak ludzki zwykle nie powoduje objawów. Kiedy pojawią się symptomy, najczęściej można zaobserwować brodawki HPV w okolicy narządów płciowych. Brodawki narządów płciowych to szorstkie, przypominające kalafior grudki, które wyrastają na skórze. Mogą pojawić się tygodnie, miesiące, a nawet lata po zakażeniu HPV. Brodawki narządów płciowych są zaraźliwe.

Formy HPV wysokiego ryzyka często nie powodują objawów, dopóki nie rozwiną się w nowotwór. Najczęściej rozwija się rak szyjki macicy u kobiet oraz raka prącia (HPV u mężczyzn). Żeby uniknąć zakażenia wirusem itotna jest odpowiednia profilaktyka.

HPV — leczenie

HPV to infekcja wirusowa, której nie można leczyć lekami przeznaczonymi na infekcje bakteryjne (jak antybiotyki). Obecnie nie ma lekarstwa na istniejącą infekcję HPV, ale w przypadku większości osób zostanie ona wyleczona samoistnie przez działanie układu odpornościowego. Dostępne są metody leczenia objawów, które może wywołać wirus brodawczaka ludzkiego. Można również zaszczepić się przeciwko HPV, aby chronić się przed nowymi mutacjami wirusa, które mogą powodować nieprzyjemne dolegliwości.

Brodawki narządów płciowych pojawiają się, gdy infekcja HPV niskiego ryzyka powoduje nieprawidłowe zmiany w komórkach skóry, które przekształcają się w bezbolesne, mięsiste narośla. Chociaż nie ma lekarstwa na infekcję HPV, istnieje wiele metod leczenia jej objawów, które obejmują:

• Zabiegi miejscowe – zaleca się kremy i roztwory zawierające podofilotoksynę, czyli ekstrakt roślinny o działaniu przeciwwirusowym. Te zabiegi są stosowane bezpośrednio na brodawkę i działają poprzez tłumienie wirusa oraz zapobieganie jego rozprzestrzenianiu się i namnażaniu. W końcu komórki w brodawce umrą i zostaną zastąpione nową tkanką skórną.
• Krioterapia – widoczne brodawki można zamrozić za pomocą ciekłego azotu. Lekarz poda azot bezpośrednio na brodawkę, co może spowodować lekkie lub umiarkowane pieczenie podczas zabiegu. Następnie na skórze wokół brodawki i wokół niej pojawią się pęcherze, które wysychają i goją się w ciągu 7-14 dni. W tym czasie brodawka może odpaść, chociaż niektóre brodawki mogą wymagać więcej niż jednego zabiegu, aby całkowicie je usunąć.
• Kwas trichlorooctowy – może być stosowany w leczeniu widocznych brodawek i jest nakładany bezpośrednio na brodawkę przez lekarza lub innego przeszkolonego pracownika medycznego. Kwas służy do minimalizowania wzrostu poprzez niszczenie białek w komórkach brodawki. Ten proces jest powtarzany co tydzień, aż brodawka całkowicie zniknie, co może zająć od 6 do 10 tygodni. Może być stosowany u pacjentek w ciąży, u których inne metody leczenia nie są bezpieczne.
• Chirurgiczne usunięcie – widoczne brodawki narządów płciowych można usunąć przez wycięcie, co oznacza, że ​​są one usuwane chirurgicznie. Po usunięciu brodawki skóra zostanie ponownie zszyta, aby zamknąć nacięcie. Pełne zagojenie tych nacięć może zająć od 2 do 4 tygodni i może potencjalnie spowodować trwałe blizny. Chirurgiczne usuwanie brodawek jest zazwyczaj ostatecznością, jeśli inne formy leczenia nie działają.
• Elektrokoagulacja – brodawki narządów płciowych można spalić za pomocą niskonapięciowej sondy elektrycznej, a podczas zabiegu zwykle stosuje się znieczulenie, aby złagodzić ból. Ta metoda usuwania brodawek zwykle daje efekty po 2-4 tygodniach, ale może to potrwać dłużej, jeśli było dużo tkanki, która została wypalona.
• Laserowe usuwanie – brodawki narządów płciowych można leczyć również laserowo. Światło z lasera podgrzewa czerwone krwinki w brodawce i niszczy je. Usunięcie laserowe może powodować łagodny ból, chociaż znieczulenie nie jest wymagane, a skóra goi się po 2-4 tygodniach.

Nie zaleca się stosowania leków dostępnych bez recepty, ponieważ najczęściej są przeznaczone do leczenia brodawek niewystępujących na genitaliach. Stosowanie tych środków w celu usunięcia brodawek narządów płciowych mogą spowodować nasilenie objawów. Jeśli chce się poddać leczeniu brodawek narządów płciowych, należy skonsultować się ze specjalistą, zamiast próbować samodzielnie je usunąć.

Szczepienia przeciwko wirusowi HPV — czy pozwalają na pozbycie się wirusa z organizmu?

Dostępne są trzy szczepionki przeciw HPV, 2-walentna, 4-walentna i 9-walentna. Mają one charakter prewencyjny, co oznacza, że mogą chronić przed przyszłymi zakażeniami HPV, ale nie leczą istniejącej infekcji. Szczepionka HPV jest środkiem zapobiegawczym, co oznacza, że może powstrzymać przyszłe infekcje HPV, ale nie może zabić wirusa, jeśli już zostało się zarażonym. Trwają badania kliniczne mające na celu opracowanie szczepionki na HPV, która pozwoli stymulować układ odpornościowy do walki z istniejącą infekcją, a także lepszą kontrolę zakażeń HPV i powikłań zdrowotnych, jakie mogą one powodować.

Dobrą praktyką jest regularne uczęszczanie na badania. Wczesne wykrycie HPV i nieprawidłowych komórek może zapobiegać rozwojowi nowotworów. Warto rozpocząć wykonywanie rozmazów Pap już w wieku 21 lat. W zależności od wyników można potrzebować kolejnego testu Pap co rok do trzech lat.

Zaleca się również uprawianie bezpiecznego seksu. Prezerwatywy są mniej skuteczne w zapobieganiu HPV niż podczas chronienia przed chorobami przenoszonymi drogą płciową, które rozprzestrzeniają się po zetknięciu z wydzielinami z narządów płciowych. Mimo to ich prawidłowe używanie zmniejsza powierzchnię styczności skóry i może zmniejszyć ryzyko infekcji HPV. W przypadku chorowania na HPV należy poinformować o tym swojego partnera lub partnerów.

Czy wirus HPV samoczynnie znika z organizmu?

HPV może ustąpić naturalnie, a ponieważ nie ma lekarstwa na podstawową infekcję HPV, jedynym sposobem na pozbycie się HPV jest poczekanie, aż układ odpornościowy naturalnie usunie wirusa. Większość infekcji przemija w ciągu kilku lat od zakażenia, jednak niektóre pozostając w organizmie, powodują zmiany w komórkach i mogą prowadzić do rozwoju nowotworów.

Silniejszy układ odpornościowy może szybciej usuwać HPV. Z tego powodu warto wprowadzić zmiany w stylu życia, które pomogą wzmocnić układ odpornościowy, takie jak zdrowa dieta pełna składników mineralnych i witamin, regularna aktywność fizyczna o umiarkowanej intensywności czy efektywne radzenie sobie ze stresem. Dobrze również zrezygnować z używek. Przykładowo palenie wyrobów tytoniowych może negatywnie wpłynąć na czas powrotu do zdrowia. Palenie tytoniu zmniejsza zdolność układu odpornościowego do usuwania wirusa, co oznacza, że ​​samoczynne zdrowienie zostaje przedłużone. Co więcej, palenie zwiększa również ryzyko wystąpienia długotrwałych powikłań zdrowotnych w wyniku HPV, takich jak brodawki narządów płciowych i nowotwór.