Czym jest szczękościsk i jak się go leczy?

Napisano 08.11.2022 | Asystentka Medyczna | Czas czytania: 3 min.

Potrzebujesz e-Recepty lub L4 ?

Wypełnij formularz w 5 minut ➡️

Otwieranie i zamykanie ust to czynności wykonywane bez zastanowienia. Niestety, zdarza się, że w skutek niektórych schorzeń występują trudności z rozwarciem żuchwy. Częściowy lub całkowity brak możliwości ruchu w obrębie jamy ustnej nosi nazwę szczękościsku. Sprawdźmy, na czym dokładnie polega ta przypadłość i jak wygląda jej leczenie.

Potrzebujesz e-Recepty lub L4 ?

Wypełnij formularz w 5 minut ➡️

Czym jest szczękościsk? Dlaczego jest niebezpieczny?

Szczękościsk jest klasyfikowany jako objaw chorobowy a nie samodzielne schorzenie. To odruchowy skurcz mięśni skroniowego, skrzydłowego oraz żwacza, odpowiedzialnych za ruch w stawie skroniowo-żuchwowym. Podstawowym objawem przypadłości jest ból podczas rozwarcia żuchwy w stosunku do szczęki. Pacjenci, u których stwierdzono tę przypadłość nie mogą swobodnie mówić, spożywać posiłków czy śmiać się. Dolegliwości mogą pojawić się w każdy wieku i znacząco obniżyć komfort życia chorego. Aby nieco uśmierzyć ból, warto zastosować zimne okłady. Lekarz może zalecić także stosowanie farmakoterapii – recepta przez internet to najszybszy sposób na zrealizowanie poleceń medycznych.
Należy pamiętać, że nieleczony bruksizm ma poważne konsekwencje dla zdrowia pacjenta. Mimowolne zaciskanie zębów może doprowadzić do ścierania się szkliwa i koron, rozchwianie zębów oraz odsłanianie się szyjek zębowych. Co więcej, schorzenie wywołuje asymetrię twarzy.

Możliwe przyczyny szczękościsku

Najbardziej powszechną przyczyną przypadłości jest utrudnione wyrzynanie zębów mądrości, które prowadzi do powstawania stanu zapalnego. Pacjenci często uskarżają się na szczękościsk po wyrwaniu zęba – dotyczy to szczególnie zębów trzonowych trzecich usuwanych chirurgicznie.
Z doświadczeń lekarza stomatologa wynika, że szczękościskowi sprzyjają również stany zapalne zębów bocznych żuchwy. A jaka jest najczęstsza choroba, której objawem jest szczękościsk? W przypadku osób starszych, u których występują ubytki międzyzębowe, najczęściej diagnozuje się chorobę zwyrodnieniową stawów skroniowo-żuchwowych. Nierównomiernie obciążenie powoduje ich stopniową przebudowę, która może skutkować problemami z rozwarciem jamy ustnej. Wśród innych przyczyn szczękościsku wymienia się wrodzone zesztywnienie stawów, urazy, zmiany nowotworowe, stany zapalnie oraz ropnie. Oprócz tego warto wskazać inne przyczyny ogólne związane ze zwiększonym napięciem mięśniowym, takie jak padaczka, tężec czy tężyczka, oraz choroby układu nerwowego m.in. udar mózgu, nowotwór układu nerwowego oraz ropień mózgu. Rzadziej wymieniana przyczyna zaburzenia to stan po zażyciu substancji psychoaktywnych.

Szczękościsk – ile trwa?

Bruksizm to jedno z częstszych powikłań po ekstrakcji ósemki. Długość jego trwania może być różna, niemniej u większości pacjentów dolegliwości ustępują po ok. tygodniu od usunięcia. A szczękościsk na tle nerwowym? W takim przypadku nie ma jednej odpowiedzi – wszystko zależy od poziomu stresu oraz czynników osobniczych.

Sposób diagnozy szczękościsku

Zdiagnozowanie zaburzenia opiera się na odkryciu źródła problemu. Lekarz przeprowadza dokładny wywiad, na podstawie którego stawia diagnozę lub podejmuje decyzję o wykonaniu dalszych badań. Warto zaznaczyć, że szczękościsk może być objawem wielu schorzeń, dlatego w wielu przypadkach konieczne jest wykonanie badania fizykalnego. Niekiedy pacjent zostaje skierowany na badania laryngologiczne, neurologiczne bądź stomatologiczne. Jeżeli istnieje ryzyko wystąpienia padaczki wówczas zleca się badanie EEG.

Objawy szczękościsku

Objawy towarzyszące szczękościskowi mogą być pomocne przy ustalaniu przyczyny zaburzenia. Jednymi z najczęstszych problemów zgłaszanych przez pacjentów są:

  • chrypka,
  • ból i zaczerwienienie gardła,
  • wysoka temperatura,
  • ból ucha, głowy i karku,
  • zmiana barwy głosu (rzadszy objaw),
  • ropień okołomigdałkowy,
  • trzaski w obrębie żuchwy (utrudnione mówienie i jedzenie).

Oczywiście, najbardziej widocznym i trudnym do przeoczenia symptomem jest brak możliwości otwarcia ust. W organizmie dochodzi do wielu zmian, które manifestują się na różne sposoby i mogą dawać złożone objawy.

Jak wygląda leczenie szczękościsku?

Leczenie szczękościsku jest uzależnione od przyczyny schorzenia. Usunięcie źródła problemu przywraca pełną sprawność, dlatego tak ważne jest wczesne udanie się do lekarza i skuteczna walka z chorobą. Warto jednak zaznaczyć, że niektóre dolegliwości wymagają bardziej zaawansowanego leczenia. Przykładowo, jeżeli problemem jest dysfunkcja stawu żuchwowo-skroniowego, lekarz może zalecić noszenie szyn okluzyjnych, które zmniejszają ból i napięcie mięśniowe. Jedną z częściej stosowanych metod terapii jest stymulacja mięśniowa,  a w szczególności zabieg ArpWave, który eliminuje dolegliwości bólowe oraz pomaga przy sztywności i bólu karku.

Szczękościsk – leczenie domowe

Jeżeli przyczyną szczękościsku jest infekcja, dolegliwość leczy się przy pomocy odpowiednich środków farmakologicznych. Jeśli źródłem są problemy z zębami, wówczas należy zgłosić się do stomatologa. Nieleczone zęby nie tylko sprzyjają intensyfikacji dolegliwości, ale mogą doprowadzić do rozwoju poważnych infekcji. W każdym przypadku warto stosować domowe metody terapii. Samodzielna rehabilitacja opiera się na ćwiczeniach i masażach rozluźniających, w których pacjent wykonuje ruchy żucia i ćwiczy swobodne opadanie żuchwy i dna jamy ustnej. Oczywiście, nie wszystkie techniki sprzyjają leczeniu, dlatego przed przystąpieniem do pracy warto skonsultować się z lekarzem.

Potrzebujesz e-Recepty lub L4 ?

Wypełnij formularz w 5 minut ➡️

Informacje zawarte w dziale „Blog" serwisu NaszaRecepta.pl należy traktować jedynie jako informacyjno-edukacyjne. Treści te i porady w nich zawarte nie mogą w żadnym wypadku zastąpić bezpośredniego kontaktu z lekarzem i nie powinny być również uznawane za profesjonalną poradę medyczną. Wydawca serwisu NaszaRecepta nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystywanie porad z materiałów informacyjno-edukacyjnych bez wcześniejszej konsultacji ze specjalistą.