Blog

Koksartroza to choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego, która rozwija się bezobjawowo i daje o sobie znać dopiero w późniejszym wieku. Statystyki pokazują, że aż 80% osób powyżej 75. roku życia cierpi na tę przypadłość. Nieleczone schorzenie prowadzi do nieodwracalnych zmian i postępującego spadku jakości życia chorego. Aby zaoszczędzić sobie bólu i konieczności leczenia operacyjnego, konieczna jest szybka reakcja i wdrożenie odpowiedniej terapii. Koksartroza – co to jest? Koksartroza to schorzenie, które rozwija się wraz z naturalnym zużywaniem stawu biodrowego, a także wskutek wad wrodzonych, kontuzji czy zbyt dużej masy ciała prowadzącej do nadmiernego obciążenia organizmu. Chrząstka szklista, pokrywająca powierzchnię stawu, ulega z wolna ścieraniu i odsłania kości, które zaczynają się o siebie ocierać. W rezultacie chrząstka traci zdolności do amortyzacji i zmniejszania tarcia powierzchni stawowych. W nasadach kości pojawiają się zmiany i zapalenie błony maziowej stawu, co prowadzi z kolei do uszkodzenia jego funkcji. Zmiany zwyrodnieniowe biodra – skutki Koksartroza stawu biodrowego prowadzi do degradacji chrząstki stawowej biodra, przez co kości stawu nie mają żadnej ochrony, a nasada ulega zniszczeniu. Wraz z postępem choroby pacjent zaczyna odczuwać dolegliwości bólowe, zmianę chodu oraz inne problemy związane z utrzymaniem prawidłowej postawy. Koksartroza – jakie ma objawy? Koksartroza bioder daje charakterystyczne objawy, które potęgują się wraz z progresją schorzenia. W początkowym etapie chory odczuwa ból stawu tylko w czasie aktywności fizycznej, który promieniuje do pośladków, kręgosłupa, kolan i w pachwinie. Dźwięki strzelania to także charakterystyczne objawy zwyrodnienia stawów biodrowych. Później dochodzą także dolegliwości w trakcie spoczynku, a także uczucie sztywności oraz ograniczenie ruchomości w stawie. Nieleczone zwyrodnienie powoduje utykanie oraz skrócenie kończyny. Koksartroza – objawy zwyrodnienia dwustronnego Zwyrodnienie stawu biodrowego dotyczy zazwyczaj jednego stawu. Pacjent, który choruje na koksartrozę lewo- bądź prawostronną, stara się nie obciążać chorego biodra, co uwidacznia się w sposobie chodzenia. Aby uniknąć nadwyrężania bolącej strony, wykonuje charakterystyczne ruchy tułowia. Nieleczone schorzenie z czasem prowadzi do zaniku mięśni uda i pośladka po stronie ze zwyrodnieniem. Obustronna koksartroza jest stosunkowo rzadką dolegliwością, która ma ogromny wpływ na jakość życia pacjenta. Aby odciążyć stawy, chory przenosi ciężar na zewnętrzną stronę stóp, co destabilizuje chód i może prowadzić do poważnych kontuzji. Co powoduje koksartozę? Przyczyny koksartrozy mogą leżeć zarówno po stronie zmian pierwotnych, jak i wtórnych. Lekarze skłaniają się ku wyjaśnieniu, że problemy zwyrodnieniowe wynikają z zachwiania metabolizmu chrząstki stawowej bądź składu płynu stawowego. Takie zmiany mogą być spowodowane zawyżonym poziomem cholesterolu i trójglicerydów, cukrzycą, nadwagą oraz urazami spowodowanymi dźwiganiem lub innymi formami przeciążenia stawu. Koksartroza dysplastyczna – pozostałe przyczyny zachorowania Wśród czynników ryzyka wymienia się także: podeszły wiek (8 na 10 osób powyżej 75. roku życia zmaga się z problemem zwyrodnień), hemofilię, dnę stawową, niedoczynność tarczycy, zaburzenia metaboliczne i martwicę kości. Osoby, które wykonują pracę stojącą, również są predysponowane do zachorowania na koksartozę. Jak diagnozuje się koksartrozę? Zdiagnozowanie schorzenia wymaga przeprowadzenia wywiadu lekarskiego, badania fizykalnego oraz badań obrazowych. W czasie konsultacji lekarz ogląda staw biodrowy, ocenia stopień natężenia i promieniowania bólu, oraz sprawdza postawę ciała i chód pacjenta. Dzięki badaniu radiologicznemu możliwe jest zweryfikowanie, czy doszło do zwężenia szpary stawowej, skrócenia szyjki udowej oraz wystąpienia innych zmian kostnych. Przed wdrożeniem właściwej terapii lekarz zleca także morfologię w celu wykluczenia zapalenia stawów. Koksartroza – leczenie poprzez rehabilitacje i fizjoterapię Leczenie stawu biodrowego nie zawsze wymaga przeprowadzenia operacji. W przypadku zastosowania metod kinezyterapeutycznych można utrzymać sprawność stawu, poprawić krążenie krwi oraz przywrócić równowagę mięśniową. Z pomocą terapeuty pacjenci mogą na nowo wypracować właściwą postawę ciała, skorygować sposób chodzenia oraz nauczyć się użytkowania sprzętu pomocniczego. Koksartroza – ćwiczenia, rehabilitacja i fizjoterapia Ćwiczenia na zwyrodnienie stawów obejmują m.in. sesje w wodzie, masaże lecznicze oraz terapię manualną. Oprócz tego zaleca się wykonywanie ćwiczeń izomerycznych oraz oddechowych. Zwyrodnienie stawu biodrowego – fizykoterapia W leczeniu naturalnym wykorzystuje się przede wszystkim kąpiele siarkowe, które odbudowują chrząstkę stawową, magnoterapię, krioterapię oraz prądy lecznicze. Pomijając profesjonalne metody terapeutyczne, lekarze bardzo rekomendują jazdę na rowerze. Warto także stosować dietę bogatą w białko, składniki mineralne, zdrowe kwasy tłuszczowe oraz witaminę D. Chorzy mogą także przygotowywać samodzielną kąpiel siarkową – wystarczy zakupić wodę siarczkową w aptece i zastosować się do instrukcji na opakowaniu. Uwaga! Jeżeli lekarz przepisał Ci przeciwbólowe środki farmakologiczne, pamiętaj, że recepta przez internet może być zrealizowana bez wychodzenia z domu. Koksartroza – kiedy konieczna będzie operacja? Endoprotezoplastyka to jedyna skuteczna metoda leczenia krytycznych postaci zwyrodnienia stawowego. Chorzy, którzy odczuwają stałe dolegliwości, które nie ustają nawet w pozycji leżącej czy siedzącej, powinni rozważyć wszczepienie endoprotezy. Zabieg operacyjny jest także rekomendowany osobom ze schorzeniami reumatoidalnymi, złamaniami kości udowej oraz wykrytą martwicą czy chorobami nowotworowymi. Koksartroza – operacja i jej przebieg W czasie operacji chirurg usuwa zniszczone elementy stawu biodrowego i zastępuje je sztucznymi częściami. Endoproteza jest wykonana z metali obojętnych dla organizmu, dlatego ryzyko odrzucenia wszczepu jest minimalne. Warto przy tym zaznaczyć, że osoby, które zdecydowały się na zabieg, znacznie szybciej powracają do pełnej sprawności i występuje u nich mniejsze ryzyko powikłań. Czas pobytu w szpitalu nie przekracza na ogół 5 dni.