Choroba Leśniowskiego-Crohna - przyczyny, leki, dieta

Biegunki, ból brzucha, krew lub śluz w stolcu, nagła utrata masy ciała i zmiany okołoodbytowe mogą świadczyć, że u danego pacjenta pojawiła się choroba Leśniowskiego-Crohna. Leki, które stosuje się u pacjentów przy leczeniu tego schorzenia mają redukować zapalenie i zmniejszać dokuczliwość objawów ze strony organizmu, ponadto mają zapobiegać nawrotom choroby. Jaki lek na chorobę Leśniowskiego-Crohna przepisuje się najczęściej? Czy stosowanie terapii i leków zgodnie z zaleceniami lekarza daje obecnie pacjentom gwarancję wyleczenia i powrotu do pełnego zdrowia?

Spis treści

Choroba Leśniowskiego-Crohna – czym jest?

Choroba Leśniowskiego-Crohna (często w mediach błędnie określana jako „choroba Leśniewskiego” lub „choroba Croha” – schorzenie wywodzi się od nazwisk lekarzy, którzy opisali jego objawy, a był to Antonii Leśniowski i Burrill Bernard Crohn) jest przewlekłym zapaleniem, które ma tendencję do nawracania. Toczący się w układzie pokarmowym stan zapalny obejmuje ściany przewodu pokarmowego – często dotyczy jelit, a konkretnie końcowego odcinka jelita krętego, ale okazuje się, że w przypadku tego schorzenia same jelita to nie wszystko, gdyż choroba może również obejmować inne obszary układu pokarmowego. Zmiany mogą pojawiać się w jelicie grubym, w okolicy odbytu, a także w niektórych przypadkach również w żołądku, dwunastnicy, a nawet w przełyku. Gdy zdiagnozowana zostanie choroba Leśniowskiego-Crohna, leki mogą ułatwić pacjentowi codzienne funkcjonowanie i zminimalizować dokuczliwe objawy choroby. Dobrze dobrane leki na Leśniowskiego-Crohna pomogą również zminimalizować ryzyko pojawienia się powikłań.

Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna

Trzeba wiedzieć, że nie poznana została do tej pory dokładna przyczyna choroby Leśniowskiego-Crohna. Wyróżnić można czynniki, które zwiększają prawdopodobieństwo pojawienia się choroby, w tym między innymi czynniki genetyczne, zaburzoną mikroflorę jelitową, a także nieprawidłową odpowiedź immunologiczną danej osoby na drobnoustroje wewnętrzne. Większe ryzyko zachorowania na tego typu chorobę mają osoby palące papierosy oraz przyjmujące hormonalne tabletki antykoncepcyjne. Gdy problemem jest choroba Leśniowskiego-Crohna, leki przede wszystkim mają na celu zmniejszenie dokuczliwych dla pacjenta objawów – nie jest to leczenie przyczynowe, choć terapia lekami może sprawić, że choroba ustąpi na dłuższy czas. Choroby nie można jednak lekceważyć, ponieważ może prowadzić do bardzo poważnych powikłań, które obejmować będą nie tylko układ pokarmowy, ale również inne narządy. Trzeba pamiętać również, że schorzenie to może prowadzić do poważnej anemii, awitaminozy i zaburzeń elektrolitowych, co może skutkować wyniszczeniem organizmu, osłabieniem i podatnością na wiele innych chorób i infekcji.

Czym objawia się choroba Leśniowskiego-Crohna

Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna zależą od miejsca, w którym zlokalizowany jest stan zapalny, ale obejmują między innymi takie dolegliwości jak: biegunka, utrata masy ciała i niedożywienie, ból brzucha czy anemia, awitaminoza lub zaburzenia elektrolitowe. Pojawia się tu również osłabienie, ponadto u niektórych pacjentów występują zmiany okołoodbytowe takie jak ropnie, przetoki i szczeliny, a nawet krwawienia z przewodu pokarmowego. Pojawić może się krew lub śluz w stolcu (lub czarne stolce), a także wzdęcia lub nawet gorączka. Choroba może mieć groźne powikłania, do których zaliczyć można między innymi nowotwór jelita grubego, a także powikłania ze strony stawów (zapalenie stawów), skóry czy dróg moczowych. Dojść może również do zapalenia mięśnia sercowego i osierdzia, a także do zmian zakrzepowo-zatorowych. W przypadku zauważenia niepokojących objawów konieczny jest kontakt z lekarzem pierwszego kontaktu lub specjalistą od chorób układu pokarmowego i potwierdzenie, czy ich przyczyną jest choroba Crohna. Leki zostaną dobrane indywidualnie, zależnie od stanu pacjenta i stopnia dokuczliwości objawów. W pierwszej kolejności potrzebna jest diagnoza, a ta wymaga wykonania badań, w tym badania endoskopowego jelita, ponadto wykonuje się również badanie krwi wraz z oznaczeniem CRP. Pomocna może być również tomografia komputerowa. Gdy problemem jest choroba Leśniowskiego-Crohna, leki najczęściej przepisywane to środki o działaniu przeciwzapalnym i immunosupresyjnym.

Dieta przy chorobie Leśniowskiego-Crohna

Pacjenci, u których pojawia się choroba Leśniowskiego-Crohna, w pierwszej kolejności zastanawiają się, jakie leki będą im potrzebne i czy możliwe jest całkowite wyleczenie z tego schorzenia, jednak warto również skupić się na swoim stylu życia i diecie – wprowadzenie pewnych działań może zmniejszyć dokuczliwość nawrotów choroby. Oczywiście choroba Leśniowskiego-Crohna leki musi mieć podawane zgodnie z zaleceniami lekarza, ale dobrze również zadbać o swój organizm niefarmakologicznie. Co prawda nie istnieje specjalna dieta dedykowana dla tego schorzenia, jednak warto postawić na lekkostrawną, urozmaiconą i bogatą w witaminy, białka, składniki odżywcze i minerały dietę, aby zmniejszyć ryzyko poważnych niedoborów. Jeśli jakiekolwiek składniki diety nasilają objawy choroby, najlepiej wyeliminować je z diety, zastępując je składnikami, które uzupełnią ewentualne niedobory. Dieta bogatoresztkowa nie jest zalecana przy silnej biegunce, jednakże sprawdzi się w momencie zwężeń jelita. W czasie zaostrzenia choroby dobrze również, po konsultacji z lekarzem, postawić na suplementację, by zapobiegać poważnym niedoborom.

Leczenie i profilaktyka przy chorobie Leśniowskiego-Crohna

Całkowite wyleczenie choroby Leśniowskiego-Crohna prawdopodobnie niestety nie jest możliwe. Leki na Leśniowskiego-Crohna to preparaty, które mają łagodzić przebieg choroby i zapobiegać jej nawrotom. Preparaty te nie mogą wyleczyć pacjenta całkowicie, jednak mogą sprawić, że nie pojawią się powikłania, jakie niesie za sobą choroba Leśniowskiego-Crohna. Jakie leki wówczas się stosuje? Gdy zostanie zdiagnozowana choroba Leśniowskiego-Crohna, leki przepisywane przez lekarza to między innymi leki immunosupresyjne oraz leki przeciwzapalne. Stosuje się między innymi glikokortykosteroidy oraz aminosalicylany. Warto wiedzieć ponadto, że gdy w grę wchodzi choroba Leśniowskiego-Crohna, leki biologiczne również są polecane – są to między innymi przeciwciała monoklonalne. Chorzy w przypadku leczenia powinni stosować się do zaleceń lekarza, ponadto dawki leku nie powinny być przez nich odstawiane na własną rękę – nawet jeśli pacjent zauważy, że nie pojawiają się już objawy przebiegu stanów zapalnych. To bowiem właśnie leczenie chorych w trakcie remisji jest jednym z najskuteczniejszych działań, które mogą pomóc w zapobieganiu nawrotom choroby. Trzeba wiedzieć, że same leki mogą ponadto okazać się nieskuteczne – w przypadku miejscowych zmian, takich jak np. ropnie czy przetoki, lekarz może zdecydować o konieczności zabiegu chirurgicznego. Zabieg chirurgiczny proponowany jest również pacjentom, u których dojdzie do niedrożności jelita lub perforacji i polega na usunięciu zajętego chorobą odcinka.