Jak usunąć pieprzyk i kiedy jest to konieczne?

Większość pieprzyków jest nieszkodliwa, ale lekarz może zalecić usunięcie znamienia, jeśli wygląda podejrzanie. Zmiany można również usunąć ze względów kosmetycznych. Czy usuwać pieprzyki? Jak pozbyć się pieprzyka na twarzy? Jakie są domowe sposoby na pieprzyki?

Czy pieprzyki można usunąć — kiedy się na to zdecydować?

Pieprzyki (znamiona barwnikowe) to niewielkie plamy na skórze. Najczęściej są w kolorze brązowym albo czarnym. Pojawiają się w wyniku działania melanocytów (komórek barwnikowych), które wytwarzają melaninę. Pieprzyki są powszechnymi naroślami skórnymi. Statystycznie większość dorosłych ma gdzieś na skórze od 10 do 40 znamion. Większość z nich jest nieszkodliwa i nie sprawia powodu do niepokoju.

• Łuszcząca się skóra na stopach – czego może być objawem?
• Wędrujący świąd skóry — jakiej chorobie towarzyszy i jak sobie z nim radzić?
• Co oznaczają swędzące czerwone plamy na nogach?

Pieprzyki można usunąć z dowolnego miejsca na ciele m.in. z twarzy, szyi, ramion, nóg czy tułowia. Lekarz może zalecić usunięcie nietypowej narośli, gdy podejrzewa, że zmiana może być rakowa. Wówczas procedura może służyć jako leczenie raka skóry, który się nie rozprzestrzenił. W przypadku niektórych zmian zaleca się leczenie farmakologiczne. Do zakupu odpowiednich preparatów potrzebna będzie recepta przez internet, którą pacjent zrealizuje w każdej aptece w Polsce.

Co więcej, lekarz może również zdecydować się na usunięcie odstającego pieprzyka, jeśli pacjent nie jest zadowolony z jego lokalizacji lub wyglądu, a także gdy zmiana utrudnia funkcjonowanie i powoduje dyskomfort, np. ociera się o ubranie.

W jaki sposób kwalifikuje się pieprzyki do usunięcia?

Najlepszym sposobem, aby dowiedzieć się, czy pieprzyk jest rakowy, jest wizyta u dermatologa na coroczne badanie przesiewowe w kierunku raka skóry. Jeśli w rodzinie były przypadki nowotworów skóry, dermatolog może zalecić częstsze badania przesiewowe.

Typowe pieprzyki są okrągłe, płaskie lub lekko wzniesione, a z czasem pozostają w tym samym kształcie i rozmiarze. Dermatolodzy zachęcają pacjentów do monitorowania swoich pieprzyków i postępowania zgodnie z modelem „ABCDE”, który umożliwia identyfikację potencjalnie nowotworowych znamion. Ważne jest, aby regularnie badać skórę pod kątem pieprzyków, które pasują do jednego lub więcej z tych opisów i zwracać uwagę na wszelkie zmiany, które zmieniają się w czasie. Model „ABCDE” obejmuje takie kryteria jak:

• Asymetria (asymmetry) — jeśli jedna część pieprzyka ma inny kształt, kolor lub wygląd niż reszta znamienia, powinno się poinformować o tym swojego dermatologa.
• Granica (border) — większość normalnych pieprzyków ma wyraźną, regularnie ukształtowaną granicę. Jeśli pieprzyk ma nieregularny brzeg lub kształt lub nie jest wyraźnie odgraniczony od reszty skóry, powinien zbadać go lekarz.
• Kolor (color) — pieprzyk nie powinien mieć przebarwień. Jeśli można zaobserwować różne kolory czy odcienie tej samej barwy może to oznaczać, że coś jest nie tak i lekarz powinien przyjrzeć się temu podczas następnej wizyty.
• Średnica (diameter) — niebezpieczne pieprzyki osiągają rozmiar około 5 mm lub większy. Jeśli zauważy się większy pieprzyk, warto powiadomić o nim specjalistę. Należy jednak zbadać również mniejszy pieprzyk, który wykazuje niektóre z innych objawów pieprzyka nowotworowego.
• Ewolucja (evolving) — każdy pieprzyk, który zmienia się w czasie, powinien zostać zbadany przez lekarza. Zmiany w kolorze, kształcie i rozmiarze mogą oznaczać, że komórki są przedrakowe lub rakowe, a pieprzyk powinien zostać jak najszybciej poddany biopsji i usunięty.

Jak pozbyć się pieprzyków — operacyjne usuwanie pieprzyków

Przed rozpoczęciem leczenia należy umówić się na wstępną konsultację. Ta wizyta pozwala zbadać skórę i odnotować wszelkie znamiona, które mogą być kandydatami do biopsji lub usunięcia.  Lekarz może zalecić pobranie próbek do biopsji podczas konsultacji, jeśli zauważy jakiekolwiek niepokojące znamiona. Specjalista przeanalizuje również historię medyczną pacjenta, zwłaszcza wszelkie wcześniejsze doświadczenia z guzami nowotworowymi, i szczegółowo wyjaśni proces usuwania znamion i czego można się spodziewać podczas powrotu do zdrowia. Po zatwierdzeniu do leczenia pacjent otrzyma instrukcje, których należy przestrzegać przed wizytą.

Najczęściej stosuje się operacyjne usuwanie pieprzyków. Jedną z metod jest wycięcie. Po oczyszczeniu i znieczuleniu danego obszaru chirurg za pomocą skalpela oddziela pieprzyk od reszty skóry. Znamię usuwa się z bezpiecznym marginesem zdrowej skóry, aby upewnić się, że zostały usunięte wszystkie nietypowe komórki. Następnie specjalista zakłada szwy oraz opatrunek. Wycięty pieprzyk może posłużyć jako materiał do badań laboratoryjnych, jeśli wystąpiło podejrzenie choroby skóry. Chirurgiczne wycięcie zmiany jest bezbolesne, ponieważ specjalista przed procedurą aplikuje na dany obszar znieczulenie miejscowe. Niemniej po zabiegu może wystąpić obrzęk, zasinienie, zaczerwienienie czy ból w miejscu wycięcia pieprzyka. Czasami na skórze mogą pojawić się strupki. 

Laserowe usuwanie pieprzyków — jak przebiega?

Podczas laserowego usuwania pieprzyków na zmianę oddziałuje się impulsami promieniowania świetlnego, rozbijając komórki skóry, z których składa się znamię. Precyzja zabiegu laserowego sprawia, że usuwany jest tylko pieprzyk, a otaczająca tkanka pozostaje nienaruszona i zdrowa. Usunięcie każdego pieprzyka zajmuje tylko kilka minut. Nie ma przestojów związanych z tym leczeniem, dzięki czemu pacjenci są w stanie natychmiast powrócić do swoich normalnych harmonogramów. Większość osób potrzebuje tylko jednego zabiegu, aby usunąć pieprzyk.

Inne metody usuwania pieprzyków

Czasami do usuwania znamion barwnikowych wykorzystuje się elektrokoagulację. Podczas zabiegu wykorzystuje się prąd o wysokiej częstotliwości. Emituje się go za pomocą specjalnego urządzenia prosto na zmianę. Procedura jest wykorzystywana do usuwania m.in. brodawek, prosaków czy włókniaków miękkich, a także do zamykania naczynek krwionośnych.

W niektórych przypadkach stosuje się krioterapię, podczas której za pomocą ciekłego azotu zamraża się zmianę, a następnie się ją usuwa. Zabieg można przeprowadzić w celu usunięcia znamion, a także kurzajek, włókniaków czy brodawek łojotokowych.

Jak pozbyć się pieprzyków na ciele samodzielnie w domu?

W Internecie można odnaleźć wiele metod dotyczących usuwania pieprzyka w domu. Najczęściej decydują się na to osoby usuwające zmiany ze względów estetycznych np. odstających pieprzyków na twarzy. Niemniej warto mieć na uwadze, że niektóre techniki mogą być niebezpieczne. Zanim samodzielnie spróbuje się jakichkolwiek domowych środków do usuwania znamion, powinno się porozmawiać z lekarzem o swoich dostępnych opcjach leczenia.

Niektóre z tych domowych metod obejmują:

• spalanie pieprzyka octem jabłkowym,
• nałożenie jodu na znamię w celu zabicia komórek w środku,
• odcięcie pieprzyka żyletką,
• smarowanie znamienia m.in. olejkiem z drzewa herbacianego, mieszanką oleju rycynowego i sody oczyszczonej, olejem lnianym, żelem z aloesu czy nacieranie danego miejsca skórką od banana.

Mimo wszystko nie powinno się usuwać pieprzyka na własną rękę w domu. Na zabieg warto zgłosić się do specjalisty, dzięki czemu ma się pewność, że procedura będzie bezpieczna i skuteczna. Co więcej, takie działanie pozwala również wysłać usuniętą zmianę do laboratorium w celu zbadania jej pod kątem raka.

Bezpieczniejszym sposobem na ukrycie pieprzyków, który można samodzielnie stosować, jest pokrywanie zmian makijażem. Jeśli z pieprzyka wyrastają włosy, można je ostrożnie przyciąć lub delikatnie wyrwać.

Zalecenia po zabiegu usunięcia pieprzyka — jak dbać o skórę?

Kiedy dermatolog usuwa pieprzyk w swoim gabinecie, jest to procedura niskiego ryzyka. Jednak jak ze wszystkimi zabiegami również z usuwaniem znamion wiąże się pewne ryzyko. Zagrożenia związane z procedurą obejmują:

• krwawienie,
• powstanie blizny (które mogą być zauważalne lub nie),
• wystąpienie infekcji,
• uszkodzenie nerwów,
• nawrót pieprzyka.

Czas gojenia zależy od ogólnego stanu zdrowia pacjenta i wielkości usuniętego pieprzyka. Najczęściej okres rekonwalescencji zajmie od dwóch do trzech tygodni. W tym czasie można wykonywać codzienne czynności (chyba że inaczej mówią zalecenia lekarskie), ale można odczuwać mało intensywne dolegliwości np. ból czy swędzenie w miejscu usunięcia zmiany. Aby wspomóc proces gojenia i zapobiegać zakażeniom, należy postępować zgodnie z instrukcjami lekarza dotyczących pielęgnacji ran, które należy utrzymywać w czystości, nawilżać i zakrywać przed działaniem czynników zewnętrznych m.in. promieni słonecznych.